Vertrekdatum Wereldreis

Zorg ervoor dat je vanaf een maand voor vertrek op wereldreis niet meer moet gaan werken en je volledig op de voorbereiding van je reis kunt toeleggen. De hele administratieve boel zou in theorie misschien in twee weken kunnen afgehandeld zijn. Je vergeet echter dat een verhuis enorm veel tijd in beslag neemt en dat je ook zoveel mogelijk vrienden nog eens wenst te zien voor je vertrek.

Je vertrekdatum hangt af van verschillende factoren :

Mutualiteit : je moet (in Belgie ) een bepaald bedrag verdiend hebben om zonder extra bijdragen tot het eind van het volgende jaar verzekerd te blijven. Pas in maart 2001 had ik voldoende verdiend om in orde te zijn tot eind 2002. In 2001 was dit minimumbedrag 170.000 frank. Vermits ik ontslag kreeg, en daardoor de laatste maand een dubbel salaris (je krijgt meteen al je vakantiegeld) uitbetaald kreeg was dit redelijk snel verdiend.

Klimaat : een belangrijke factor bij je routeplanning. Zuid-Oost Azie bijvoorbeeld kampt met een hete en zeer vochtige moessonperiode die je best vermijdt. In Oost-Europa, Turkije en Iran bitter koud is tijdens de wintermaanden. Bepaalde bergpassen (bv Torugart) zijn gesloten tijdens de wintermaanden.
Bijzondere evenementen : je route wat richten op religieuse festivals of bijzondere feesten; Ik koos voor de kamelenmarkt in Pushkar, Moharram en Noruz in Iran, zorgde ervoor dat ik in het orthodoxe Roemenie en Georgie was tijdens hun paasfeest, de herdenking van de genocide in Armenie, ramadan in oud-Delhi, Naadam in Mongolie, kerstmis in Goa. Een aantal van die evenementen (oa Pushkar en vooral Naadam) waren oververzadigd van de toeristen wat jammer was. Als richtlijn moet je echter nemen dat hoe meer je als leek de naam van een plaatselijk festival kent, hoe toeristischer het er zal zijn. Als je wat zoekt bots je echter op festivals en evenementen die niet zo veel volk trekken maar veel authentieker zijn.

Keuze Route Wereldreis

standaardroute en persoonlijke interesse : eigenlijk maken de meeste reizigers in een land dezelfde route of lus die de voornaamste bezienswaardigheden met elkaar verbindt, in de populaire hotels langs deze route zul je dan ook heel wat Westerlingen tegenkomen. Zorg dat je die route kent. Naast deze highlights (die je eigenlijk zowieso moet gezien hebben) kies je een aantal dingen die je persoonlijk interesseren : een afgelegen gebied, een bijzondere trektocht of natuurpark, ...

consulaten : naast de ambassades die in de hoofdsteden liggen hebben veel landen ook consulaten die handig in steden vlakbij de grens liggen. Daarenboven heerst er in zo een klein consulaat vaak een relaxte sfeer en is het visum er sneller, goedkoper en met minder voorwaarden te bekomen. Zorg ervoor dat je weet waar de consulaten liggen om ze in je route te verwerken. In China vond ik bijvoorbeeld het consulaat van Laos in Kunming heel handig, anders had ik helemaal naar Beijing gemoeten. In Georgie was er geen Turkmeense ambassade en die in Azerbaijan bleek gesloten; en dat terwijl ik een twee weken eerder in Armenie was waar een heel vlotte Turkmeense ambassade is...
grenzen : het is niet omdat er een weg tussen twee landen loopt dat die ook voor buitenlanders toegankelijk is. Controleer op voorhand welke grensovergangen "enkel voor lokale handel" kunnen worden gebruikt en welke ook voor jou open zijn. Probeer er achter te komen via andere reizigers (http://thorntree.lonelyplanet.com) of plaatselijke reisagentschappen.
klimaat : uiteraard moet je rekening houden met extreme warme of koude maanden in bepaalde gebieden, het regenseizoen, het malariaseizoen, ... De Nepalese bergen bekijken tijdens de mistige maanden is bijvoorbeeld geen zo'n goed idee. Het binnenland van Iran is verrassend koud in de winter. Een dikke pull en jas is overal te koop; thermisch ondergoed kun je beter van thuis meebrengen. De ideale maand om een bepaald gebied te bezoeken stemt vaak echter ook overeen met het toeristische hoogseizoen, zodat het misschien beter is net ervoor of erna te komen.
oorlogsgebieden : het is op (te) veel plaatsen in de wereld onrustig. Sommige gebieden hebben te kampen met een burgeroorlog, staan op het punt erin terecht te komen of gaan juist over naar een periode van vrede en stabiliteit. Lees het boek The Worlds Most Dangerous Places van Robert Pelton over de landen met langaanslepende conflicten. Controleer in elk geval steeds onderweg via het internet de veiligheidswaarschuwingen van de ambassades (bijvoorbeeld http://www.fco.gov.uk/travel target="_blank") vooraleer je naar het volgende land doorreist. Sommige "veilige" landen kunnen op korte termijn "gevaarlijk" worden (zie bijvoorbeeld Nepal of Indonesie).

De populaire overlandroutes

Op onderstaande populaire routes zul je veel andere reizigers tegenkomen.

De Gringotrail : rondom Latijns-Amerika reizen is tegenwoordig minder populair wellicht door de toenemende onveiligheid waardoor bepaalde landen (Columbia, Venezuela) bijna onbereisbaar zijn geworden. Soms wordt na een Zuid-Oost Aziereis Chili en Argentinie bijbezocht.
Midden-Oosten : werd vaak als "afslag" vanuit Iran of Turkije genomen door Australiers en NieuwZeelanders, maar is minder populair als langdurige route bij Belgen en Nederlanders. Na 11 sept 01 zullen sommigen wellicht schrik hebben gekregen om de regio te bezoeken. Of die angst terecht is betwijfel ik sterk. Ik bezocht immers Oman, de Emiraten en Iran in jan-maart 02, vlak na de aanslagen en ontmoette, zoals gewoonlijk, enkel vriendelijke en gastvrije moslims.

Door Afrika : West-Afrika en Kenia/Tanzania in Oost-Afrika zijn populair bij reizigers. De verbinding tussen beide in een grote reis wordt minder gedaan omdat de landen onrustiger zijn of overgroeid zijn door regenwoud zitten. Vaak wordt er met jeep gereisd en vanuit Spanje de straat van Gibraltar naar Marokko overgestoken. Oost-Afrika wordt vaak als duur aanzien voor langdurige reizigers door de dure natuurparken.
Zuid-Oost Azie + Australazie : dé populairste route van het moment. Goedkoop vliegen op Bangkok, een bezoekje brengen aan Laos, Cambodja en Vietnam (en soms Birma) en tenslotte naar Australie dat meestal met eigen vervoer wordt bezocht : tweedehandswagens -of motos worden hiervoor gekocht en verkocht. Het voordeel van deze route is dat ze heel veilig is (ook voor alleenreizende vrouwen) er heel wat attracties zijn, de lokale keuken erg lekker is en het is er erg goedkoop reizen (minder dan 10 dollar per dag). Nadeel is natuurlijk dat ze op bepaalde plaatsen oververzadigd is van de langdurige reizigers, waarvan de enorme aantallen je vooral in Thailand (Bangkok, Changmai en de eilanden) duidelijk worden. Als je wat schrik hebt voor "moeilijkere" landen als India en China kun je hier komen opwarmen. Soms wordt aan deze route nog een stukje Latijns Amerika (vaak Chili of Argentinië) vastgeknoopt.
De Hippieroute : overland naar India; de route die de hippies namen via Afghanistan was gedurende lange tijd niet mogelijk, maar misschien is er nu opnieuw hoop. De standaardroute is een goedkope lastminutevlucht op een Turkse badplaats en vandaar Iran binnen en via Pakistan naar India. Vanuit India wordt vaak via Nepal naar Tibet en China doorgereisd. Vanuit China is Zuid-Oost Azie makkelijk toegankelijk. HongKong is jammer genoeg niet meer zo goedkoop om naar huis terug te vliegen (600$ enkele vlucht), Bangkok is daarvoor een veel betere keuze. Sommigen kopen in India een Enfield moto.
De Zijderoute : lijkt populairder te worden door de makkelijker te verkrijgen visa en nu na 11 september de doortocht door Pakistan op de hippieroute een beetje gevaarlijk was geworden. Meestal wordt er vanuit Iran Turkmenistan binnengetrokken en dan via Uzbekistan, Kyrgistan en de Torugart pas naar China. Voornaamste moeilijkheden hier zijn het moeilijke Turkmeense visum (maar een transitvisum van 3-5 dagen lijkt nog haalbaar), het Chinese visum (is maar 3 maanden geldig en moeilijk te krijgen in Centraal-Azie) en de Torugart pas (moet je op georganiseerde tour doen, maar het is makkelijker dan het lijkt, voor 100$ wordt de tweedaagse rit volledig voor je geregeld en tegenwoordig is de nabijgelegen Irkestam pas open waar je zonder tour doorkunt). Enkel in Khiva en Buchara (Uzbekistan), het backpackershotel in Karakol (Kyrgistan) en op de Torugart tour kom je andere reizigers tegen. Een andere minder gekende route om in de stan-republieken terecht te komen is via de Zuidelijke Caucasus republieken. Via Trabzon in Turkije de grens met Georgie oversteken, een lus maken door Armenie, de grens tussen Georgie en Azerbaijan oversteken en met de boot de Kaspische Zee over naar Turkmenbashi in Turkmenistan. De visa voor de Zuidelijke Caucasuslanden zijn tegenwoordig heel makkelijk en zonder uitnodiging te krijgen.
De Transsiberische route : vliegen of treinen naar Moskou en dan 6 dagen in de trein door Siberie naar Ulaan Baatar. Sommigen maken een tussenstop in Irkutsk aan het Baikalmeer. Velen regelen de data zo dat ze rond 11 juli in Mongolie zijn voor het driedaagse Naadam feest. Na Naadam maakt de massa toeristen die dan Ulaan Baatar overrompelen allen een jeeptocht van een week in de Gobi woestijn waarna ze doortreinen naar Peking. Vanuit Peking doen de meesten een tocht in China. De ene helft gaat het terracottaleger bezoeken in Xian en daalt dan af naar Chengdu vanwaar een vlucht hen naar Tibet brengt, van waaruit ze naar Nepal en India doorreizen. De andere helft komt vroeg of laat in Yangshuo of Dali terecht van waaruit ze respectievellijk vertrekken naar Vietnam of Laos en de rest van Zuid-Oost Azie.
Midden-Amerika : blijkt vreemd genoeg een beetje vergeten door de meeste langdurige reizigers, alhoewel het me er toch redelijk veilig en behoorlijk mooi lijkt en er goedkope charters vliegen op Cancun (Mexico).

Overvallen door reismoeheid

Reismoeheid is iets vreemds. Soms denk je echt alles gezien te hebben en kan niets nog indruk op je maken. Voor mij was dit gevoel echter nooit sterk genoeg om ervoor terug te keren. Een van volgende acties hielp me er telkens snel weer bovenop :

Een landsgrens oversteken : geeft altijd een nieuwe kick, na een tijdje moest ik ook vaststellen dat ik het niet langer dan een maand in een land kon uithouden, er zijn echter landen genoeg om steeds weer in een nieuwe verrassing te tuimelen. Als je het echt grondig beu bent, dan kan veranderen van continent een volledig frisse impuls bezorgen. Toen ik na twee maanden India in Oman terechtkwam kwam mijn reislust weer volledig op peil. Ik vermoed dat reizigers die een lange tijd in Zuid-Oost Azie hebben rondgetrokken en dan naar Australie of Latijns-Amerika doorreizen hetzelfde gevoel moeten hebben.
Rusten : Wat langer ter plaatse blijven op een gezellige en mooie plaats kan een heel goede stap zijn. Enerzijds kun je er vrienden maken en anderzijds ook eens echt uitrusten en tijd maken om te lezen en te schrijven, films te bekijken, zwemmen of gewoon niets doen zonder het gevoel te hebben dat je moet verder reizen. Sommige reizigers gaan ook een tijdje ergens werken in een project.
Sneller reizen : Rusten werkt niet altijd en had soms het tegenovergestelde effect op mij, dit betekende dat het eerder tijd was om eens echt actief te worden, een trektocht te doen of in sneller tempo bezienswaardigheden te bezoeken en verder te reizen. Een druk reisschema waarin je het gevoel hebt op korte tijd veel gezien en beleefd te hebben geeft ook voldoening.
Uitdagingen : iets doen wat moeilijk lijkt en waarvoor je wat moet plannen en zaken opzoeken, ik reisde naar Noord-Siberie (een gebied waar ik geen toeristische informatie over vond in reisgidsen, maar na wat speuren wel op het internet) en dacht er in China over een fiets te kopen en gedurende twee maanden door het land te fietsen.

De uiteindelijke route van mijn wereldreis

De onderstaande route die ik uiteindelijk afgelegd heb verschilt behoorlijk van wat oorspronkelijk gepland was.

Wat achtergrondinformatie die bepaalde keuze's verklaart :

Ik vertrok zonder idee wanneer ik zou terugkomen, had enkel de eerste zes maanden gepland en had de bedoeling de volledige reis over land te doen.
Na amper een maand moest ik de reis al onderbreken door een zware overbelasting van mijn knie. Wandelen (zeker met rugzak op) was onmogelijk geworden. Gelukkig vertrokken mijn ouders net op wijnreis naar de Provence, zodat ik op een zonnige camping kon recupereren onder het lezen van boeken over Azie, nippend aan wijn en sabbelend op olijven.
Deze onderbreking zorgde voor behoorlijk wat problemen in de planning van mijn Centraal-Aziatische visa die ik op voorhand gekocht had. Ik schrapte Iran en Tadjikistan om nog voor het invallen van de winter de Torugart pas tussen Kyrgistan en China te kunnen bereiken.

Door de problemen rond 11 september 2001 werd ik genoodzaakt mijn gepland bezoek aan Afghanistan en Pakistan te schrappen.
India, waar ik verwacht had 6 maanden te blijven en met een moto rond te zwerven, was ik na 2 maanden behoorlijk beu. Vanaf dan begon ik met veel voldoening te improviseren op het vervolg van de route.
Het Arabisch schiereiland bracht me mooie afwisseling en vernieuwde reislust.
Vanaf dan was reizen voor me een manier van leven geworden en leek geen enkele bestemming nog "moeilijk". Ik gaf me nieuwsgierig over aan "uitdagingen" zoals Nagorno-Karabakh, Noord-Siberie en Tuva.
De meer dan tienduizend kilometer trein die ik in Rusland had afgelegd begon wat door te wegen, zodat ik besloot de doorreis naar Oost-Siberie (Yakutsk, Sachalin en Kamchatka) te schrappen. Overland terugreizen naar Belgie via Kazakhstan en Moskou zag ik ook niet meer zitten. Ik stelde ook vast dat na een maand in een zelfde land bij me onvermijdelijk reismoeheid uitbrak die pas verdween van zodra ik een nieuwe grens overstak.
Het begon ook tijd te worden dat ik wat andere Westerlingen tegenkwam die ik in (bij momenten te) grote overvloed vond op het Naadam festival in Mongolie.
Ondertussen had ik een verlanglijstje opgesteld met zaken die ik wenste te doen eens weer thuis. Het lijstje begon lang te worden zodat ik (na 16 maanden reizen) besloot langzamerhand een einde aan de reis te maken.
Geinspireerd door een koppel Belgen te fiets die ik in Mongolie tegenkwam besloot ik de laatste twee maanden al fietsend door China te reizen, goedkoop terug te vliegen naar Londen en vandaar te fietsen naar Dover, vanwaar de boot me tot in Oostende terug thuis zou brengen.
Een pijnlijk achterwerk en extreem vochtige hitte tijdens een dagje huurfietsen in Beijing brachten me heel spoedig af van het fietsidee. Het was een beetje het verkeerde seizoen. Daarenboven had ik in Mongolie Lisa ontmoet, een Zweeds meisje waarmee ik al traktorliftend door het prachtige landelijke gebied van de Miao en de Dong in Zuid-China trok. Het werd een prachtig einde van de reis. Uiteindelijk vloog ik van HongKong niet naar Belgie, maar naar Zweden, waar we nog lang en gelukkig leefden.

De route in cijfers en letters :

Roemenie 1 april 2001 tot 20 april 2001
Ukraine 20 april 2001 tot 4 mei 2001
Le Provençe 6 mei 2001 tot 2 juni 2001
Turkije 14 juli 2001 tot 20 juli 2001
Georgie 20 juli 2001 tot 13 augustus 2001
Armenie 13 augustus 2001 tot 17 augustus 2001
Georgie 17 augustus 2001 tot 18 augustus 2001
Azerbaijan 18 augustus 2001 tot 29 augustus 2001
Turkmenistan 29 augustus 2001 tot 6 september 2001
Uzbekistan 6 september 2001 tot 14 september 2001
Kyrgistan 14 september 2001 tot 27 september 2001
China 27 september 2001 tot 30 oktober 2001
Laos 30 oktober 2001 tot 9 november 2001
Thailand 9 november 2001 tot 16 november 2001
India 17 november 2001 tot 16 januari 2002
Oman 16 januari 2002 tot 5 februari 2002
Arab. Emiraten 5 februari 2002 tot 17 februari 2002
Iran 17 februari 2002 tot 3 april 2002
Armenie 3 april 2002 tot 2 mei 2002
Karabakh 12 april 2002 tot 18 april 2002
Georgie 2 mei 2002 tot 31 mei 2002
Rusland 1 juni 2002 tot 10 juli 2002
Mongolie 10 juli 2002 tot 29 juli 2002
China 29 juli 2002 tot 3 september 2002
HongKong 3 september 2002 tot 4 september 2002
Zweden 4 september 2002 tot 29 september 2002
Belgie 29 september 2002 tot 14 oktober 2002
Zweden 14 oktober 2002 tot ....

De Reis gesituerd in het heden, verleden en de toekomst

Deze persoonlijke "lange termijn"-reisplanning stelde ik op in maart 2002 halverwege de reis.

Ondertussen is de tijd uiteraard niet blijven stilstaan, daarom een korte update.

In juli 2002 ontmoette ik in Ulaan Baatar Lisa, een Zweeds meisje. We liftten samen tussen afgelegen Dong en Miao dorpjes in China in augustus, waarop ik met haar begin september naar Stockholm vloog.

In oktober 2002 ging ik voor twee weken naar Belgie om mijn ouders en vrienden terug te zien, wat administratie in orde te brengen, mijn spullen op te pikken en terug te keren naar Stockholm.

Tijdens de barkoude winter 2002-2003 was ik postbode in Stockholm en schreef wat artikeltjes voor magazines. We bezoeken ook een paar keer Estland dat makkelijk bereikbaar is met de overzetboot vanuit Stockholm.

In juni, juli en augustus 2003 reisden we overland van Spanje naar Guinea Conakry.

Eind augustus verhuisden we naar Belgie, alwaar ik onmiddellijk begon te werken als leraar Wiskunde we ons vanaf november konden settelen in Eernegem.

Tijdens de kersvakantie vlogen we met de familie over naar Stockholm om op het kleine eilandje Djurö te huwen.

Op 27 maart 2004 werd Temuri Debubaque Rossel geboren. De naam "Temuri" is de Georgische versie van de grote Timur, kleinzoon van Djenghis Khan en Bubaque is het eilandje voor Guinea Bissau waar hij verwekt werd.

In juli 2004 reisden we terug naar Zweden, bezochten familie en vrienden in Stockholm en gingen op trekking met onze baby in het Nationaal Park van Storlien, in Noord-Zweden op de grens met Noorwegen.

In september 2004 maakten we onze eerste buitenlandse reis met onze 5 maanden oude baby naar Tunesië, waar we twee weken rondreisden en tevreden vaststelden dat je met een baby net zo goed kunt rondreizen met openbaar vervoer en verblijven in low budgethotelletjes. We waren ook tevreden dat we de onze totale bagage hadden kunnen beperken tot twee rugzakjes van 6 kilo, ondanks die wasbare pampers die we beter niet hadden meegebracht (er is weinig water en veel wegwerpluiers in Tunesie).

Hans, 21-10-2004

1970, 19dec
na wat avontuurlijke omzwemmingen in de baarmoeder van mijn moeder is de tijd aangebroken om nieuwe oorden te verkennen.

1973 - 2001
de volgende landen verheugen zich op een bezoek van mijnentwege :

Europa : Nederland, Luxemburg, Duitsland (5x), Verenigd Koninkrijk (2x), Ierland, Frankrijk (20x), Denemarken, Noorwegen, Zweden, Spanje (6x, incl. Mallorca en Benidorm), Italie (6x), Griekenland (3x, incl. Kreta en Cycladen), Oostenrijk (10x, vooral ski), Zwitserland (6x, vooral ski), Polen (2x), Tsjechie (3x, 3 maanden werk), Slovakije (2x), Yugoslavie (2x), Bosnie, Kroatie, Macedonie, Slovenie, Hongarije (2x), Turkije (1x)
Noord-Afrika en Midden Oosten : Marokko (2x), Egypte, Jordanie (2x), Syrie, Yemen
Afrika : Senegal
Azie : India (Ladakh en Kashmir)
Latijns Amerika : Cuba, Ecuador

April 2001 - september 2002
de grote reis door Azie, route :
Belgie (april 2001), Roemenie, Ukraine, Turkije, Georgie, Armenie, Azerbaijan, Turkmenistan, Uzbekistan, Kyrgistan, China, Laos, Thailand, India, Oman, Verenigde Arabische Emiraten, Iran, Armenie, Nagorno-Karabakh, Georgie, Rusland, Noord-Siberie, Tuva, Mongolie, China, HongKong, Zweden (september 2002)

2003 - 2025 :

Mijn verlanglijstje verder afwerken en aanvullen : Mauritanie, Tadjikistan, Mali, Ijsland, Libanon, Bolivie, Chili, Algerije, Peru, Noord-Pakistan, Afghanistan, Kaapverische eilanden, Togo, Kenia, Tanzania, Madagascar, Ghana, Cameroun.
Een (gemakkelijke maar) hoge berg beklimmen (Nepal of Andes)
Een fietsreis maken (Almaty - Islamabad via Karakorum ?)

2026 - 2035

Met enkele bevriende gepensioneerde koppels een busje huren en door de VS, Japan, Canada, Australie, Nieuw-Zeeland, Zuid-Arika en Argentinie toeren
Zuid-Oost Azie verkennen
Rest Europa bezoeken : Portugal, Baltische Staten, Bulgarije en Finland

2036 - 2045
Op cultuurhistorische rondreizen mijn postzegelcollectie aanvullen en aan het buffet met mijn vrienden discussieren over geboortedata van farao`s, keizers en hun minaressen

2045 - ...

Aan een longdrink nippen op een zomerse cruise terwijl de wereld voorbijdrijft
Oude wijven versieren in Benidorm