It's holiday !

Na twee islamitische Eid vieringen, een Olie Nationalisatie Dag, 14 ellenlange dagen Perzisch Nieuwjaar en 10 dagen Sjiitische Moharram Rouw, heb ik het opnieuw zitten.
De enige bank in heel Iran die Travellers Cheques wil wisselen en waar ik hoopvol ben binnengestapt, is gesloten. "It`s holiday !" meldt de bewaker.
Net nu de helft van de handelszaken langzaam weer tot leven begon te komen van de eindeloze reeks feestdagen en bruggen ertussen, hebben ze opnieuw grinnikend de tralies neergelaten ter ere van de Islamic Republic Day. Ook morgen is alles potdicht voor de Nationale Piknikdag, waar iedereen in de velden loopt met een knapzak. Het is dan immers de 13de dag van nieuwjaar en voor de Zoroastriers, de oude Perzen had dit getal een bijzondere waarde. De dagen erna wordt gretig de brug gemaakt naar het moslimweekend. Voor alle zekerheid neemt de post, waar ik graag een pakketje had verstuurd alvorens naar Armenie door te reizen, er nog enkele dagjes bij. Je kunt maar beter een holiday te veel nemen dan te weinig, denken ze.
1 april 2002 vanuit Tabriz, Iran

Moharram in Teheran

Tehran komt langzaam weer tot leven na de duistere herdenkingsdagen aan het overlijden van Imam Hussein (vrede zij met hem), ondertussen alweer 1500 jaar geleden.
Door het samenvallen van die Moharram-rouw met de No Ruz nieuwjaarsvakantie was werkelijk alles potdicht. Nog nooit heb ik een stad van 12 miljoen inwoners zo doods en verlaten gezien. Gedurende twee dagen was Tehran een stad vol lege straten gevangen in de traliehekkens die de vele winkels afsloten. Hier en daar was een klein groepje mannen in het zwart zich met een ijzeren roede zich aan het afranselen ter nagedachtenis van hun grote held Hussein, terwijl de lijktrom het tempo van hun slagen aangaf.
Mijn hotel was het enige gebouw dat open was en ik ben de sympathieke receptionist dan ook eeuwig dankbaar om mij van de hongersdood te redden door op gepaste tijdstippen wat gezegende armenpap uit de moskee voor mij mee te brengen.
28 maart 2002 vanuit Tehran, Iran

No Ruz

Het Perzische jaar 1380 loopt stilaan ten einde, de regering kondigt haar goede voornemens aan voor het nieuwe jaar en verenigingen en bedrijven maken hun balansen op. Op 20 maart iets voor 23u, het tijdstip van de lente eclips, komen alle Iraanse families samen om No Ruz, het Perzische nieuwjaar te vieren, een meer dan 3000 jaar oude traditie van de Zoroastriers, de pre-islamitische godsdienst van Perzie.
Terwijl de ontluikende lenteknopjes uitbundig het nieuwjaarsfeest aankondigen, overschaduwen echter zwarte vlaggen met islamitische opschriften in de straten de feestvreugde. Door de schuiving van de moslim maankalender over de Perzische zonnekalender valt No Ruz dit jaar immers samen met de maand Moharram van het moslimjaar 1423. Voor de Sjieiten is dit traditioneel een maand van diepe rouw voor hun grote held en martelaar Imam Hussein (vrede zij met hem).
Dat de bebaarde religieuse politie niet van plan is om enige openbare feestvreugde toe te laten werd eergisteren al duidelijk toen in Tehran de traditionele woensdag feestvuren, een Zoroastrisch gebruik dat No Ruz aankondigt, hardhandig werden uitgestampt.
Het worden verwarrende weken voor de Iraniers, moeten ze nu lachen of huilen.
Voor de mullahs is het alvast duidelijk : het wordt huilen.
15 maart 2002 vanuit Mashad, Iran

Aan de Perzische Golf

Na twee weken te hebben genoten van de uitzonderlijk vriendelijke Iraniers in de bazaar van Shiraz, op de eeuwenoude bruggen van Isfahan en in de zandstenen steegjes van Yazd ben ik aangekomen in Bandar Abbas, aan de Perzische Golf.
De goudgeborduurde gewaden en helrode snavelmaskers van de Bandari vrouwen kunnen echter geen kleur brengen in de grimmige armoede die deze havenstad uitstraalt. Overal liggen bedelaars te kermen, hangen werkeloze jongelui te nietsen, meren bootjes met smokkelwaar aan, gluren zakkenrollers naar mijn zakken en waggelen opium -en hasjverslaafden als dronkelappen door de straten.
Een boottochtje naar de burcht op het eilandje Hormoz zie ik nog wel zitten, maar morgen verlaat ik dit onguur oord voor de zanderige ommuurde citadel van Bam.
9 maart 2002 vanuit Bandar Abbas, Iran

Winter in Iran

Na 24 uur ferry over de Perzische golf beland ik in het holst van de nacht ten prooi van hevige regenbuien in het Iraanse havenstadje Bushar. De vroege ochtendbus naar Shiraz glijdt over een mistig sneeuwtapijt terwijl een sneeuwstorm tegen de bedampte ruiten bonkt. Ik kijk verbaasd naar buiten en herrinner me hoe ik eergisteren nog in mijn blote voeten over de hete zandduinen van de Liwa oase in de Zuidelijke Arabische Emiraten liep. De dode bomen langs de weg confronteren me met de harde waarheid : februari valt wel degelijk in de winter.
Gelukkig wordt de koelte van de omgeving meer dan goedgemaakt door de warmte van de Iraniers die ik ontmoet. Mijn eerste avond in mijn gezellig warme hotelkamer in Shiraz kon ik al genieten van twee geschenken, een cassette en een boek die vriendelijke Iraniers me spontaan hadden geschonken bij wijze van welkom.
Shiraz zelf lijkt met zijn roestige Paykan autootjes die overal door de rode lichten rijden eerder op een Sovjet voorstad in Siberie, dan de culturele stad die ik verwacht had. De economische crisis en hoge inflatie lijkt de Iraniers hard te treffen. De armoede is zichtbaar in de kleine kraampjes die mensen langs straat hebben opgesteld met iets verkoopbaars of een weegschaal. Ik lees in de krant dat hopeloze mensen zelfs hun nieren verkopen voor die ouderwetse Lada-achtige Paykans. Gelukkig staat vandaag in koeien van letters in alle kranten dat de EU in Belgie de uitlatingen van Bush over Iran heeft verworpen.
20 februari 2002 vanuit Shiraz, Iran

Reisgids en Foto's Iran

Praktische reis informatie over reizen naar Iran, accommodatie, bezienswaardigheden, transport en grensovergangen vind je in de Reisgids Iran
Fotografie met photos uit Iran vind je op de foto pagina Foto's uit Iran.