Bezienswaardigheden in Pune (Puna) : er is totaal
niets te zien of te doen in Puna, het is gewoon een lelijke stoffige Indische
provinciestad. De enige reden om hier te komen is het "Osho Meditation Centre",
de lapnaam voor de commune en meditatiecentrum van de Bhagwan.
Reizen met het openbaar vervoer : bus Hospet -
Pune,
Ganesh travels; beenruimte OK, bus tickets kosten 400 roepies; de busreis
duurt van 17.30 - 7am, warme kleren meedoen, het is heel koud (5 graden)
's nachts in januari in Pune.
Aankomst in Pune : vanaf het busstation kan een
riksja je in de vroege ochtend voor 30 roepies naar de lekkere en populaire
German Bakery vlakbij de Osho commune brengen. De Duitse bakkerij is 's morgens
vroeg al open is zodat je kunt bekomen van de nachtbus en wachten tot
de nabijgelegen "rooms for rent" wakker
zijn geworden (rond 9u).
Budget hotels en goedkope accommodatie in Pune :
in de zijstraten van de northern road zijn heel wat flats, kamers en appartementen
te huur, kijk uit voor "room for rent" bordjes. Je krijgt een kamer voor
150 roepies.
Internet cafes in Pune (Puna) : het Boeddha hotel
heeft goede internet verbinding waarop je kunt surfen aan 20 roepies per
uur.
Geld afhalen in Puna : er is een ATM muurautomaat
waar je geld uit de muur kunt halen met VISA en Cirrus kaarten in het treinstation.
Osho Meditation Centre (zie www.osho.com)
: laten we eerlijk zijn, dit is geen neutraal meditatiecentrum, maar
gewoon de commune van de Bhagwan die na zijn dood zijn naam veranderde in
Osho. Ik was een beetje teleurgesteld in het spirituele karakter van
de commune. De bordeaux gewaden zijn het enige spirituele wat er te
zien is. Het meditatie centrum heeft ook niets Indisch, het is gewoon
een mooi Westers aangelegd park waar je allerlei dure therapeutische
cursussen en meditaties kunt volgen. Van de vrije sex heb ik niets
gemerkt, daarenboven leken de meeste commune leden te depressief of
verward om daaraan te denken.
Bezoeken van de Osho commune : er zijn twee toeristische rondleidingen
per dag (10.30 en 14.30, 10 roepies). Ze zijn vaak van de dag op voorhand
uitverkocht en eigenlijk niet de moeite als je dan toch zover naar
Pune bent gekomen. Het grootste deel van de 45 minuten wordt gevuld
met een video waarbij Osho bij beelden van kabbelende bergriviertjes
uitermate langzaam (en zeker niet opwindend) vertelt over het orgasme.
Dan is er 10 minuutjes stille wandeling in het park. Daarvoor naar
Pune komen is de moeite niet.
Opname in de commune : Dit is een van de positieve punten.
De Osho commune is een van de eenvoudigste om in te schrijven en uit
te schrijven en dus een van de gemakkelijkste plaatsen ter wereld om
een sekte aan het werk te zien en mee te maken zonder verdere verplichtingen
te hebben. Op een halfuurtje heb je de AIDS-test (220 roepies) en inschrijving
(500 roepies) afgehandeld. Daarna koop je een dagpasje (175 roepies)
en kun je met je bordeaux gewaad (150 roepies op straat, kan na gebruik
opnieuw aan het winkel verkocht worden aan halve prijs) binnen gaan
kijken. De "start up day" is totaal oninteressant
en tijdverlies, tenzij je van plan bent om meer dan 1 dag te blijven,
want dan moet je ze volgen. Het enige dat gedurende die dag van 9.45
tot 16u gebeurt is uitleg van waar je kunt eten, waar de travel agency
is, de ATM muurautomaat, de verschillende lokalen en het voortonen
van de basis meditaties. Misschien wel interessant om een 25tal andere
nieuwelingen te leren kennen, het aantal mensen dat dagelijks in de
secte toestroomt. De opstartmeisjes zijn vriendelijk, maar weten geen
bal te vertellen over de leer en achtergrond van Osho (Bhaghwan) of
de meditaties, je doet gewoon maar. De meditaties kun je veel beter
zien en proberen in de Boeddha hal waar ze doorlopend plaatsvinden
en je gratis binnen kunt.
De meditaties in de Boeddha Hall zijn gratis. Er zijn
een vijftal meditaties per dag allemaal gebaseerd op het principe
dat je door zang, dans of het uitschreeuwen van je emoties kunt
genezen van je depressie of trauma's. Als je er een paar hebt gezien
wordt dat al snel saai, maar het is wel boeiend (en beangstigend)
om de 6u 's morgens "energetic meditation" mee te maken, waarbij
een paar honderd sannyasins een kwartier als wilde beesten hun
trauma's uitschreeuwen, daarna een kwartier wartaal uitbraken,
daarna een kwartier springen en "hoe" roepen,
om tenslotte tot rust te komen.
De cursussen in het Osho Meditatie Centrum zien er op
het eerste zicht wel aantrekkelijk uit en lijken sterk op de "persoons
ontwikkeling" en "creatieve expressie" cursussen die je op heel
wat plaatsen in België kunt volgen (het programma van Elkerick
of Vlied had hier evengoed kunnen hangen). Het aanbod aan cursussen
is indrukwekkend, zo'n 150 per maand, en is heel professioneel
voorgesteld en georganiseerd. Het probleem is echter dat ze allemaal
sterk gericht zijn op het publiek, dat aan de invulformulieren
te zien ofwel zwaar depressief is, in psychiatrische inrichtingen
heeft gezeten, drugsverslaafde of prostitué is geweest,
zelfmoordpogingen heeft ondernomen of ergens een trauma opgelopen.
De cursussen zijn daardoor allemaal therapeutisch gericht en hebben
enkel de bedoeling om je door dans en zang van je depressies en
traumas te genezen. Als je die niet hebt zijn ze oervervelend.
De artistieke expressie is hier niet een plezierige manier om je
fantasie en creativiteit uit te leven op papier, in muziek of via
toneel; maar gewoon een groep psychiatrische patiënten
die therapie volgen. Moest ik een of ander trauma gehad hebben, dan
zou het Osho Centrum denk ik wel een uit te proberen alternatieve
mogelijkheid zijn geweest om die te verwerken, want de sfeer is
er nog altijd duizend keer beter dan in een psychiatrische instelling
in het Westen. De cursussen zijn wel duur : 100 - 700 dollar voor 1 tot
21 dagen, maar als je in het centrum helpt in de keuken of bij
het bewaken van de ingangspoort, dan wordt alles gratis.
Het ideale bezoek aan het Osho meditatie centrum :
Als je in een dag de commune goed wil bezoeken kun je best als
volgt te werk gaan. Kom de dag ervoor om 14u30 om de inschrijving
en AIDS-test (bloedprikje) af te handelen. Koop een bordeaux
en wit gewaad. De twee meest spectaculaire activiteiten zijn
de 6u ochtend meditatie en de 18u30 White Brotherhood meditation,
beide gratis. Voor de eerste kom je de volgende ochtend om halfzes
aan de ingang in bordeaux gewaad, koop je dag ticket en bereid
je voor op een hels ontwaken. Daarna kun je in het park rondlopen
en nog andere meditaties meedoen in de Boeddha hall. Om 18u kleren
wisselen in het wit en naar de dagelijkse erg secte achtige bijeenkomst
in de Buddha hall gaan. Na de white brotherhood mag je alle gewaden
afleggen en is er live muziek of een wilde fuif van 21u tot 23u.
Reizen van Pune (Puna) naar Bombay met
openbaar vervoer :
voor reizen met de trein kost een ticket 70 roepies, maar het is
een enorm gesukkel om aan een treinticket te raken. Er zijn ASIAD governement
bussen om het kwartier van 5.30 's morgens tot middernacht, bus tickets
kosten 110 roepies; de reis duurt 4 uur, de bussen komen aan in Bombay
Dadar, ver buiten het stadscentrum. In het spitsuur is het totaal
af te raden in Bombay de goederentrein (4 roepies) te nemen naar het centrum
van Bombay, de trein wordt bestormd en vertrekt al terwijl er nog
mensen aan het opspringen zijn. Als je de taxi's niet vertrouwt, dan kun
je in gelijk welke boeken winkel een taximeterkaart kopen waarmee je hun
meter kunt omzetten in roepies; soms tonen de taxi chauffeurs valse
(of oude) omrekenkaarten.
Mijn belevenissen in de Commune van de Bhagwan kun je
lezen bij de Reisverhalen
India.
