India Reizen
Home > > Reizen naar India >

Pune Osho Bhagwan Centre

  • Bezienswaardigheden in Pune (Puna) : er is totaal niets te zien of te doen in Puna, het is gewoon een lelijke stoffige Indische provinciestad. De enige reden om hier te komen is het "Osho Meditation Centre", de lapnaam voor de commune en meditatiecentrum van de Bhagwan.
  • Reizen met het openbaar vervoer : bus Hospet - Pune, Ganesh travels; beenruimte OK, bus tickets kosten 400 roepies; de busreis duurt van 17.30 - 7am, warme kleren meedoen, het is heel koud (5 graden) 's nachts in januari in Pune.
  • Aankomst in Pune : vanaf het busstation kan een riksja je in de vroege ochtend voor 30 roepies naar de lekkere en populaire German Bakery vlakbij de Osho commune brengen. De Duitse bakkerij is 's morgens vroeg al open is zodat je kunt bekomen van de nachtbus en wachten tot de nabijgelegen "rooms for rent" wakker zijn geworden (rond 9u).
  • Budget hotels en goedkope accommodatie in Pune : in de zijstraten van de northern road zijn heel wat flats, kamers en appartementen te huur, kijk uit voor "room for rent" bordjes. Je krijgt een kamer voor 150 roepies.
  • Internet cafes in Pune (Puna) : het Boeddha hotel heeft goede internet verbinding waarop je kunt surfen aan 20 roepies per uur.
  • Geld afhalen in Puna : er is een ATM muurautomaat waar je geld uit de muur kunt halen met VISA en Cirrus kaarten in het treinstation.
  • Osho Meditation Centre (zie www.osho.com) : laten we eerlijk zijn, dit is geen neutraal meditatiecentrum, maar gewoon de commune van de Bhagwan die na zijn dood zijn naam veranderde in Osho. Ik was een beetje teleurgesteld in het spirituele karakter van de commune. De bordeaux gewaden zijn het enige spirituele wat er te zien is. Het meditatie centrum heeft ook niets Indisch, het is gewoon een mooi Westers aangelegd park waar je allerlei dure therapeutische cursussen en meditaties kunt volgen. Van de vrije sex heb ik niets gemerkt, daarenboven leken de meeste commune leden te depressief of verward om daaraan te denken.
    • Bezoeken van de Osho commune : er zijn twee toeristische rondleidingen per dag (10.30 en 14.30, 10 roepies). Ze zijn vaak van de dag op voorhand uitverkocht en eigenlijk niet de moeite als je dan toch zover naar Pune bent gekomen. Het grootste deel van de 45 minuten wordt gevuld met een video waarbij Osho bij beelden van kabbelende bergriviertjes uitermate langzaam (en zeker niet opwindend) vertelt over het orgasme. Dan is er 10 minuutjes stille wandeling in het park. Daarvoor naar Pune komen is de moeite niet.
    • Opname in de commune : Dit is een van de positieve punten. De Osho commune is een van de eenvoudigste om in te schrijven en uit te schrijven en dus een van de gemakkelijkste plaatsen ter wereld om een sekte aan het werk te zien en mee te maken zonder verdere verplichtingen te hebben. Op een halfuurtje heb je de AIDS-test (220 roepies) en inschrijving (500 roepies) afgehandeld. Daarna koop je een dagpasje (175 roepies) en kun je met je bordeaux gewaad (150 roepies op straat, kan na gebruik opnieuw aan het winkel verkocht worden aan halve prijs) binnen gaan kijken. De "start up day" is totaal oninteressant en tijdverlies, tenzij je van plan bent om meer dan 1 dag te blijven, want dan moet je ze volgen. Het enige dat gedurende die dag van 9.45 tot 16u gebeurt is uitleg van waar je kunt eten, waar de travel agency is, de ATM muurautomaat, de verschillende lokalen en het voortonen van de basis meditaties. Misschien wel interessant om een 25tal andere nieuwelingen te leren kennen, het aantal mensen dat dagelijks in de secte toestroomt. De opstartmeisjes zijn vriendelijk, maar weten geen bal te vertellen over de leer en achtergrond van Osho (Bhaghwan) of de meditaties, je doet gewoon maar. De meditaties kun je veel beter zien en proberen in de Boeddha hal waar ze doorlopend plaatsvinden en je gratis binnen kunt.
    • De meditaties in de Boeddha Hall zijn gratis. Er zijn een vijftal meditaties per dag allemaal gebaseerd op het principe dat je door zang, dans of het uitschreeuwen van je emoties kunt genezen van je depressie of trauma's. Als je er een paar hebt gezien wordt dat al snel saai, maar het is wel boeiend (en beangstigend) om de 6u 's morgens "energetic meditation" mee te maken, waarbij een paar honderd sannyasins een kwartier als wilde beesten hun trauma's uitschreeuwen, daarna een kwartier wartaal uitbraken, daarna een kwartier springen en "hoe" roepen, om tenslotte tot rust te komen.
    • De cursussen in het Osho Meditatie Centrum zien er op het eerste zicht wel aantrekkelijk uit en lijken sterk op de "persoons ontwikkeling" en "creatieve expressie" cursussen die je op heel wat plaatsen in België kunt volgen (het programma van Elkerick of Vlied had hier evengoed kunnen hangen). Het aanbod aan cursussen is indrukwekkend, zo'n 150 per maand, en is heel professioneel voorgesteld en georganiseerd. Het probleem is echter dat ze allemaal sterk gericht zijn op het publiek, dat aan de invulformulieren te zien ofwel zwaar depressief is, in psychiatrische inrichtingen heeft gezeten, drugsverslaafde of prostitué is geweest, zelfmoordpogingen heeft ondernomen of ergens een trauma opgelopen. De cursussen zijn daardoor allemaal therapeutisch gericht en hebben enkel de bedoeling om je door dans en zang van je depressies en traumas te genezen. Als je die niet hebt zijn ze oervervelend. De artistieke expressie is hier niet een plezierige manier om je fantasie en creativiteit uit te leven op papier, in muziek of via toneel; maar gewoon een groep psychiatrische patiënten die therapie volgen. Moest ik een of ander trauma gehad hebben, dan zou het Osho Centrum denk ik wel een uit te proberen alternatieve mogelijkheid zijn geweest om die te verwerken, want de sfeer is er nog altijd duizend keer beter dan in een psychiatrische instelling in het Westen. De cursussen zijn wel duur : 100 - 700 dollar voor 1 tot 21 dagen, maar als je in het centrum helpt in de keuken of bij het bewaken van de ingangspoort, dan wordt alles gratis.
    • Het ideale bezoek aan het Osho meditatie centrum : Als je in een dag de commune goed wil bezoeken kun je best als volgt te werk gaan. Kom de dag ervoor om 14u30 om de inschrijving en AIDS-test (bloedprikje) af te handelen. Koop een bordeaux en wit gewaad. De twee meest spectaculaire activiteiten zijn de 6u ochtend meditatie en de 18u30 White Brotherhood meditation, beide gratis. Voor de eerste kom je de volgende ochtend om halfzes aan de ingang in bordeaux gewaad, koop je dag ticket en bereid je voor op een hels ontwaken. Daarna kun je in het park rondlopen en nog andere meditaties meedoen in de Boeddha hall. Om 18u kleren wisselen in het wit en naar de dagelijkse erg secte achtige bijeenkomst in de Buddha hall gaan. Na de white brotherhood mag je alle gewaden afleggen en is er live muziek of een wilde fuif van 21u tot 23u.
  • Reizen van Pune (Puna) naar Bombay met openbaar vervoer : voor reizen met de trein kost een ticket 70 roepies, maar het is een enorm gesukkel om aan een treinticket te raken. Er zijn ASIAD governement bussen om het kwartier van 5.30 's morgens tot middernacht, bus tickets kosten 110 roepies; de reis duurt 4 uur, de bussen komen aan in Bombay Dadar, ver buiten het stadscentrum. In het spitsuur is het totaal af te raden in Bombay de goederentrein (4 roepies) te nemen naar het centrum van Bombay, de trein wordt bestormd en vertrekt al terwijl er nog mensen aan het opspringen zijn. Als je de taxi's niet vertrouwt, dan kun je in gelijk welke boeken winkel een taximeterkaart kopen waarmee je hun meter kunt omzetten in roepies; soms tonen de taxi chauffeurs valse (of oude) omrekenkaarten.
  • Mijn belevenissen in de Commune van de Bhagwan kun je lezen bij de Reisverhalen India.