Wereldreis - Langdurig reizen
Home > Wereldreis > > Wereldreis - onderweg op reis
Onderweg tijdens een Wereldreis


1. Onderweg visa's kopen


  • Cash dollars : Zorg ervoor dat je steeds 50-100 dollar cash bijhebt als je een ambassade bezoekt, vaak wordt betaling in lokale munt niet aanvaard bij de aankoop van een visum en in sommige landen is het erg moeilijk om aan dollars te geraken. De aankoop van een visum biedt je ook de gelegenheid om grotere coupures dollars om te wisselen in kleinere.
  • Uitnodigingen : Voor sommige visa heb je een uitnodiging nodig. Meestal wordt deze via een plaatselijk agentschap naar je gefaxt. Een internet-faxnummer (een Belgisch telefoonnummer krijg je bij www.xoip.be, jammer genoeg tegenwoordig enkel voor Tiscali-leden; een Amerikaans nummer krijg je bij www.efax.com of via Yahoo http://efax.mail.yahoo.com, voor hun gratis service moet je er wel de reclamefaxen bijnemen) is hiervoor heel nuttig. Omdat de uitnodigingsbrief de noodzakelijke stempels en handtekeningen moet bevatten is het immers niet mogelijk deze te emailen. Bepaalde lokale reisagentschappen kunnen je echter wel een gescande versie per email sturen, maar controleer dit best op voorhand.
  • Consulaten : verzamel tijdens je voorbereiding gegevens over consulaten en hun voorwaarden. In tegenstelling tot wat je zou kunnen denken verschillen de prijzen en voorwaarden soms enorm volgens het land of consulaat waar je het visum koopt. Een Chinees visum is bijvoorbeeld heel moeilijk (enkel voor groepen of met speciale uitnodiging) te krijgen in de Chinese ambassade in Kyrgistan, terwijl het in andere landen onmiddellijk geleverd wordt. Het Iraans consulaat in Bombay kon een Iraans visum voor 1 maand verblijf leveren, terwijl de Iraanse ambassade in Delhi enkel een transitvisum van amper 5 dagen wou geven. Het Georgisch visum kost 90$ in Trabzon en 50$ in Tehran.



2. Reisgidsen en reisinformatie onderweg

Ik heb er lang over gepiekerd hoe ik meer dan 20 landen kon bezoeken en toch beschikken over alle reisgidsen en informatie. Uiteindelijk bleek het allemaal zo moeilijk niet. Ik nam wat fotocopies van die paar plaatsen die ik zou bezoeken in de eerste "doorreislanden" en twee reisgidsen van de eerstvolgende landen. Aan de rest van de reisgidsen en -info raakte ik onderweg als volgt :
  • Google Print: Een schitterend initiatief van Google om alle Lonely Planet, Rough Guides en andere reisgidsen gratis en integraal online te zetten en daarenboven makkelijk doorzoekbaar te maken: Google Print. Je moet je wel eerst (gratis) registreren om de volledige boeken online te kunnen doorbladeren.
  • Copieren van andere reizigers of guesthouses : een copieerkiosk waar je een selectie van de pagina's uit de reisgids van een medereiziger kunt copieren is altijd wel te vinden. Copies nemen ook minder plaats in dan een gids en kunnen als kladpapier gebruikt worden of weggegooid van zodra je het gecopieerde gebied bezocht hebt. Probeer ze echter één of twee landen op voorhand al te copieren, want meestal kom je niet veel reizigers tegen in de kleine dorpen vlak na een grensovergang. Omdat ik in Zuid-Armenië geen internet vond en ook geen medereizigers, moest ik meteen doorreizen naar de hoofdstad Yerevan om er vast te kunnen stellen wat ik onderweg had gemist.
  • eisgidsen kopen onderweg : In de ex-Sovjetunie is het heel moeilijk zelfs in de hoofdsteden aan de alomtegenwoordige Lonely Planet te raken. In India en Zuid-Oost Azië hebben echter op toeristische plaatsen handelaars zich gespecialiseerd in tweedehandsboekhandeltjes waar je heel goedkoop aan recente versies kunt geraken. Vooral in India (Delhi, Bombay, Udaipur en Pushkar) en Bangkok heb je een heel grote keuze. In Vietnam doen gecopieerde versies van de LP de ronde. In Bombay kon een boekhandel mij om het even welke titel uit de LP reeks de volgende dag leveren.
  • Internet : vermits er nu bijna overal internet is (of toch op zijn minst in de hoofdsteden) heb je de mogelijkheid hier wat informatie te vinden. Ik plaatste gescande plannetjes van de Lonely Planet en andere gidsen op mijn http://briefcase.yahoo.com account, vooral van gebieden waar ik vermoedde geen reizigers tegen te komen en dus niet in staat te zijn hun reisgidsen te copiëren. Mijn reisvoorbereiding per land plaatste ik op mijn website, zodat niet alleen ikzelf, maar ook andere reizigers van mijn werk konden genieten. De landfiches die ik maakte besloegen slechts één blad waar volgens mij het allervoornaamste op stond : de highlights met een opsomming van de dingen die ik er moest zien, de 2 goedkoopste hotels per te bezoeken stad, de aanbevolen hospitalen en medische centra en het adres en telefoonnummer van de Belgische ambassades en van de ambassades en consulaten van de landen waarvan ik een visum zou kopen. Op www.lonelyplanet.com bekeek ik de highlights van landen waarvan ik nog geen reisgids had. Over die highlights kon ik dan via www.google.com meer info vinden en stelde er vragen over aan andere reizigers op het LP messageboard http://thorntree.lonelyplanet.com.



3. Een grens oversteken

Vlak voor elke grensovergang controleerde ik in een internetcafé de volgende zaken :
  • wisselkoers : op www.oanda.com/convert/classic, op die manier wist ik voor hoeveel ik opgelicht werd door de straatwisselaars aan de landsgrens.
  • klimaat : op www.wunderground.com of http://weather.yahoo.com, belangrijk om te weten als ik extra kleren moest bijkopen terwijl die nog goedkoop waren of net beter die dikke pulls kon weggeven nu de bedelaars er nog blij mee waren.
  • veiligheid : op www.fco.gov.uk/travel bekeek ik als er recent geen conflicten waren uitgebroken of bepaalde gebieden van het land onveilig waren. In het geval van onveilige plaatsen controleerde ik de informatie nog eens extra op de site van de Franse (www.dfae.diplomatie.fr) en Duitse ambassade (www.auswaertiges-amt.de)
  • levensduurte : op http://thorntree.lonelyplanet.com informeerde ik bij andere reizigers als het internet of de post in het volgende land een stuk duurder zouden zijn of net goedkoper, om te weten als ik nog wat zou wachten met het versturen van dat pakje of die wijzigingen aan mijn website of net niet.
  • het telefoonnummer van de Belgische ambassade : haalde ik af van www.diplomatie.be, dit nummer is van belang als ik in nood zou zijn of op zoek zou zijn naar een plaatselijke Engelssprekende dokter.



4. Contact met de thuisbasis

  • Email : Ik zou aanraden om bij www.yahoomail.com een emailadres te nemen. Ik vertrok met een reclamevrij www.visto.com emailadres van 40MB, en kreeg na 6 maanden reizen ergens diep in India plots een email waarin Visto meldde dat ze haar email activiteiten binnen de twee weken opdoekte. Met de ultratrage Indische internetsnelheden was het een ramp om nog te proberen wat te redden van de informatie die ik daar had opgeslagen. Vandaar : kies een emailprovider die zeker nog zal bestaan binnen een jaar. Ook ten opzichte van Hotmail heb je met Yahoo heel wat voordelen : 100MB ipv 2MB, veel minder spam en extra services zoals de http://briefcase.yahoo.com (30MB opslagruimte voor bestanden en foto's) en www.yahoogroups.com (de mailinglist waarmee je nieuwsbrieven naar vrienden kunt sturen). Yahoo bleek in sommige landen ook veel beter toegankelijk dan de hotmail website die soms extreem traag (of niet) werkte.
  • Mailinglist : Ik startte op www.topica.com twee mailinglists. Op de stanislav2001 mailinglist stuur ik verhalende verslagjes van mijn belevenissen voor vrienden en geïnteresseerden, op de stanislavinfo mailinglist komt praktische info voor mensen die ook de streek willen bereizen. Het werken met een mailinglist heeft het voordeel dat ik slechts één emailadres moet onthouden om naar al mijn vrienden tegelijk te sturen. Zij kunnen zelf inschrijven en uitschrijven op de mailinglijst. De mailinglijsten van www.yahoogroups.com zijn tegenwoordig wellicht beter en betrouwbaarder (Yahoo zal zijn winkel zo snel nog niet sluiten, wat niet kan gezegd worden van veel concurrenten).
  • Poste restante : Voor de tijd van de email was dit de manier waarop "wereldreizigers" contact onderhielden met thuis. Omdat het mij wel leuk lijkt dit uit te proberen, heb ik de samenvatting met reisinformatie die ik gemaakt heb per land telkens naar de hoofdstad van dat land opgestuurd. Benieuwd als het zal aankomen. Belangrijk is dat je opgeeft aan eventuele thuisblijvers wanneer je ten laatste de brief komt oppikken, dat ze steeds airmail moeten gebruiken, geen voornaam mogen vermelden en enkel de familienaam in hoofdletters onderlijnd mogen opschrijven. Voor mij komt dit neer op :

    ROSSEL
    POSTE-RESTANTE
    GENERAL POST OFFICE
    ASGHABAT
    TURKMENISTAN
    Hold until arrival

  • Opmerkingen na de reis : Een echte geschreven brief is toch nog steeds iets heel anders dan wat lettertjes op het computerscherm van het zoveelste internetcafe, moest ik na enkele maanden reizen vaststellen. Het vergt wel een stuk meer planning (je moet minstens een maand op voorhand weten waar je zult heenreizen om dit te kunnen doorgeven aan vrienden en familie), maar loont zeker de moeite. Door de sterke opkomst van het internet is het poste restante systeem in bepaalde postkantoren wel in ongebruik geraakt en moet je soms met handen en voeten uitleggen aan nieuwe werknemers wat het systeem juist inhoudt. Controleer steeds ook op de letter van je voornaam, sommige vrienden vergeten immers dat ze die beter niet erbijschrijven. In minder georganiseerde postkantoren komt je post soms in het schof van de "verloren voorwerpen" terecht.



5. Pakketjes opsturen

Vanuit België

Naar België

Ik stuurde om de twee maanden ongeveer 5 kilo op; kleren, muziek, souvenirs en boeken die ik gekocht had en die ik niet ter plaatse wou weggeven.
  • Zeepost/Landpost/Luchtpost : vaak heb je hiertussen de keuze bij verzending bij de lokale post
- zeepost : duurt ongeveer 3 maanden vooraleer je pakketje aankomt, maar is daarvoor uiteraard ook het goedkoopste, de meerprijs per kilo is niet zoveel, de prijs ligt bijna overal rond de 40$ voor 5 kilo.
- landpost : duurt ongeveer 1 maand vooraleer je pakketje aankomt maar is iets duurder.
- luchtpost : uiteraard de duurste maar ook snelste, reken op 10 dagen tot 2 weken. Hier stijgt de prijs wel evenredig met het aantal kilo's dat je opstuurt, 4 kilo kost dus ongeveer tweemaal zoveel als 2 kilo, terwijl het prijsverschil voor hetzelfde bij zeepost bijna niets was.
  • Douane : de plaatselijke douanekosten hangen soms af van de waarde van de inhoud van het pakketje dat je aangeeft op het formulier, hou het bedrag dat je daarop invult dus best zo laag mogelijk. Jammer genoeg moest ik vaststellen dat de Belgische douane bij ongeveer elk pakketje met boeken, muziekcassettes en souvenirs aan mijn ouders 10 euro aanrekende alvorens ze het konden in ontvangst nemen. De tweedehandsboeken die ik met de erg goedkope Indische bookpost (4 euro voor 4kg !) opstuurde, werden daardoor plots een heel stuk duurder.
  • Lokale post : ik verstuurde pakjes vanuit India, Iran, Georgië, Oman, China en Mongolië en allemaal kwamen ze aan. Voor de boeken, muziekcassettes en souvenirs die ik huiswaarts stuurde vond ik het niet nodig om de dure (zie onder) privépostmaatschappijen in te zetten.
  • Privémaatschappijen : www.dhl.com, www.ups.com, www.tnt.com en www.fedex.com zijn in bijna alle landen ter wereld vertegenwoordigd, maar hebben zich gespecialiseerd in betrouwbare express luchtpost. Ze zijn daarom dan ook meestal twee tot driemaal zo duur als de luchtpost van de lokale post en vijfmaal zo duur in vgl met de lokale zeepost. Enkel gebruiken voor belangrijke of dringende zaken dus.



6. Problemen onderweg

  • Belgische ambassade : Zorg dat je in elk land waar je rondreist steeds het nummer van de Belgische ambassade bijhebt, je vindt ze op www.diplomatie.be. De ambassade helpt je in nood. De ambassade beschikt ook over een lijst met betrouwbare Engelstalige dokters en medische centra, wat in medische nood heel belangrijk is om weten. In Odessa (Ukraïne) vond ik geen Engelssprekende dokter, en kreeg uiteindelijk via de ambassade de gegevens van een degelijke Engelssprekende lokale dokter door die me kon helpen.
  • Ministerie van buitenlandse zaken, Karmelietenstraat 15, 1000 Brussel, T 02/501.81.00, 02/501.80.99 : humanitaire hulp bij arrestatie in het buitenland, lijst leveren van lokale advocaten, geneesheren en tolken, opsporen vermiste personen en in uitzonderlijke gevallen voorschieten van geld voor directe terugreis
  • In landen waar geen Belgische ambassade is kan een ambassade van een ander land van de Europese Unie bijstand verlenen in noodsituaties : arrestatie, gevangenneming, repatriëring om zware verwondingen. Een ambassade van een andere lidstaat kan ook een voorlopig nood-reisdocument afgeven bij verlies of diefstal van internationaal paspoort. En uiteraard zal die ambassade ook beschikken over hun lijst van betrouwbare Engelssprekende dokters.
  • Als je dringend moet opgeroepen worden, dan kan dit gebeuren via Radio vlaanderen internationaal, www.rvi.be, info@rvi.be, programma ook te beluisteren op het GSM-nummer 0475/152000. De aanvraag tot dringende oproeping dient wel te gebeuren via de Belgische Federale Politie www.fedpol.be, die de oproeping dan doorgeeft aan Radio Vlaanderen Internationaal. Er wordt niet uitgezonden naar Centraal-Azie, maar ze zijn wel te beluisteren via hun website